شیرینگ گرافیک

شیرینگ گرافیک

در معماری کامپیوتر ، حافظه شیرینگ گرافیک به طرحی اطلاق می‌شود که تراشه گرافیک حافظه اختصاصی خاص خود را ندارد و در عوض RAM اصلی سیستم را با پردازنده و سایر مولفه ها را به اشتراک می‌گذارد.

این طرح با بسیاری از راه حل‌های گرافیکی یکپارچه برای کاهش هزینه و پیچیدگی طراحی مادربرد استفاده می‌شود ، زیرا نیازی به تراشه‌های حافظه اضافی روی برد نیست.

معمولاً مکانیزمی‌(از طریق BIOS یا تنظیمات بلوز) برای انتخاب میزان حافظه سیستم برای استفاده در گرافیک وجود دارد ، این بدان معناست که سیستم گرافیکی را می‌توان طوری تنظیم کرد که فقط از RAM مورد نیاز واقعی استفاده کند و بقیه را رایگان برای برنامه‌های کاربردی نگه دارد.

یک عارضه جانبی این امر این است که وقتی مقدار کمی‌RAM برای گرافیک اختصاص می‌یابد ، به طور موثر برای هر چیز دیگری در دسترس نخواهد بود ، بنابراین یک کامپیوتر نمونه با  RAM 512 که با 64 GB RAM  تنظیم شده است ، برای سیستم عامل و کاربر ظاهر می‌شود که فقط MiB RAM 448 داشته باشد نصب شده است.

مقاله پیشنهادی : فرق کارت گرافیک لپ تاپ با کامپیوتر

نقطه ضعف شیرینگ گرافیک

نقطه ضعف شیرینگ گرافیک عملکرد پایین تر است زیرا RAM سیستم معمولاً کندتر از RAM اختصاصی گرافیکی کار می‌کند و اختلاف بیشتری وجود دارد زیرا گذرگاه حافظه باید با بقیه سیستم به اشتراک گذاشته شود.

اگر با توجه به اینکه برخی از حافظه‌های رم توسط گرافیک «از بین می‌رود» طراحی نشده باشد ، ممکن است باعث عملکرد ضعیف در بقیه سیستم شود. رویکرد مشابهی که نتایج مشابهی را ارائه می‌دهد ، افزایش گرافیک مورد استفاده در برخی از کامپیوترهای SGi است ، به ویژه O2 / O2 +. حافظه موجود در این دستگاه‌ها به سادگی و سریع (2.1 گیگابایت بر ثانیه در سال 1996) بین سیستم و گرافیک است.

شیرینگ گرافیک بر اساس تقاضا انجام می‌شود، از جمله ارتباط تغییر مسیر اشاره گر بین سیستم اصلی و زیر سیستم گرافیکی. این معماری Unified Memory Architecture (UMA) نامیده می‌شود.

مقاله پیشنهادی : DDR در کارت گرافیک چیست؟

تاریخچه:

اکثر کامپیوتر‌های شخصی اولیه از طراحی حافظه مشترک با حافظه مشترک سخت افزار گرافیکی (شیرینگ گرافیک) با پردازنده استفاده می‌کردند. چنین طرح‌هایی باعث صرفه جویی در هزینه شما می‌شود زیرا می‌توان از یک بانک واحد DRAM برای نمایش و برنامه استفاده کرد. از جمله این موارد می‌توان به کامپیوترهای Apple II ، Commodore 64 ، Radio Shack Color Computer  Atari ST و Apple Macintosh اشاره کرد. یک استثنا قابل توجه IBM PC بود. نمایش کارت گرافیک با استفاده از کارت توسعه با حافظه اختصاصی خود که در یک اسلات ISA متصل است ، تسهیل شد.

اولین IBM PC که از شیرینگ گرافیک استفاده کرد ، IBM PCjr  بود که در سال 1984 منتشر شد. حافظه ویدئو با اولین RAM 128KiB به اشتراک گذاشته شد. اندازه دقیق حافظه ویدئویی را می‌توان توسط نرم افزار پیکربندی کرد تا نیازهای برنامه فعلی را برآورده کند. یک سیستم ترکیبی اولیه Commodore Amiga بود که می‌توانست به عنوان یک سیستم حافظه مشترک کار کند ، اما در صورت موجود بودن کد اجرایی را ترجیحاً در “RAM سریع” غیر مشترک بارگذاری می‌کند.

مقاله پیشنهادی :راهنمای خرید کارت گرافیک

امکانات شیرینگ گرافیک:

واحد پردازش گرافیک از نظر تئوری می تواند در لایه سخت افزاری جدا شود. در این حالت جداسازی در سطح فیزیکی انجام می شود و بار کار به قطعه سخت افزار جدا شده جدا می شود GPU های زیادی از این جداسازی لایه سخت افزاری پیشرفته و شیرینگ گرافیک پشتیبانی نمی کنند. این احتمالاً یک ویژگی پرهزینه است که فقط با پردازنده گرافیکی بسیار بزرگ عرضه می شود.

روش دیگر برای جداسازی و شیرینگ گرافیک ، روی لایه نرم افزار است. در این حالت جداسازی در سطح نرم افزار انجام می‌شود و حجم کار می‌تواند به کل ظرفیت GPU برسد. لایه نرم افزار باید جداسازی بارهای کاری را کنترل کند ، به این معنی که شما باید قدرت دستگاه را در جایی از کد خود محدود کنید.

محصول پیشنهادی: رم جی اسکیل Ripjaws V 16GB (8GBx2) 3600MHz CL18